17 juni > Subjectief

‘Who are the Irrepressibles?’, mijn weinig originele openingsvraag in het interviewtje met frontman Jaimie McDermott. Ik schaam me altijd een beetje voor dat soort vragen. Alsof ik niks originelers kon bedenken. Maar soms moet je beginnen bij het begin. Zeker bij een Britse band waar de gemiddelde kijker nog nooit van heeft gehoord. Dus: ‘Wie zijn de Irrepressibles?’ Een vraag die Jaimie al duizend keer is gesteld. Gaap!
Hij hoort het aan, kijkt naar boven en zucht. Herhaalt mijn woorden. ‘Kom op,’ denk ik. ‘Steek je riedeltje maar af.’ Maar Jaimie zwijgt. En kijkt me aan alsof ik hem net heb gevraagd wat de basisformule van de Quantummechanica ook alweer is. Dan weet je het als interviewer: dit wordt hard werken. Interviews floreren bij de gratie van concrete voorbeelden en anekdotes. Uit Jaimie sijpelen alleen maar abstracte begrippen. Hoewel, sijpelen. Na een tijdje golfden, gutsten ze uit zijn mond. Bewogen praat hij over ‘subjective art’, de ‘sacral value of memory’ en ‘connecting with the audience’. Ik kan hem helemaal volgen, weet wat hij bedoelt en bewonder zijn bereidheid tot hardop filosoferen. Maar het is geen televisie. Terwijl het wel verdomd integer is. En interessant.

Wel televisie, ook vandaag: twee Siciliaanse broers op stoeltjes in een galmende Amsterdamse galerij. Zichzelf begeleidend op gitaar zingen ze er hun hartverscheurende volksliedjes. Betoverend mooi. Jaimie zou zeggen: ‘Subjective art’. Recht uit het hart en vanavond nog te zien in het Bimhuis. Ik ga!

Holland Festival, live registratie van The Irrepressibles, vanavond, 23.25u, Nederland 2

Holland Festival Special rond Fairuz met o.a. de gebroeders Mancuso, zondag 26 july, 19.45u, Nederland 2