ZIE MIJ GRAAG – LEBOWSKI PUBLISHERS
SARAH MEULEMAN
ZIE MIJ GRAAG door Sarah Meuleman
Een gelaagde roman vol tederheid en suspense over familie, verlangens en fantomen. Over weglopen van het verleden en toch weer omkijken. Over bang zijn om pijn te doen en toch weer kwetsen. Over hoe ver we gaan om gezien te worden. Als wie we zijn. Of wie we liever waren geweest.
De Vlaamse zusjes Lieve en Margot rijden met hun vader, gevierd auteur Saul Mertens, terug naar huis na een feest als de auto van de weg raakt en verongelukt. Niemand begrijpt hoe het ongeluk op zo’n stille landweg heeft kunnen gebeuren. Vijftien jaar later worstelen beide zussen nog steeds met de gevolgen. Als de excentrieke Saul verdacht wordt in de geruchtmakende verdwijningszaak van een jong meisje, heeft dat ingrijpende consequenties voor zijn dochters. Lieve keert terug naar het dorp waar ze is opgegroeid om te achterhalen wat er is gebeurd. Kun je het verleden kennen? Hoe sterk zijn familiebanden? En hoeveel kun je vergeven?
BOEKTRAILER ZIE MIJ GRAAG door regisseur Berend Boorsma.
_____________
RECENSENTEN OVER ZIE MIJ GRAAG:
‘Geraffineerd gebruik van taal (…) Kruipt onder je huid. Meuleman heeft veel ballen hoog te houden en doet dat met verve.’ – Het Parool ****
‘Een meedogenloos portret van verwrongen familiebanden en versnipperde jeugdherinneringen (..) Zie mij graag is met recht een literaire psychologische thriller.’ – Hebban ****
‘Meuleman laveert dermate behendig tussen heden en verleden, tussen Damme, Drongen en Amsterdam, tussen Lieve en haar zus Margot, dat je al snel het complexe, maar altijd helder vertelde verhaal wordt ingezogen (…) Het boek wegleggen voor je weet hoe het afloopt? Geen schijn van kans.’ – tv-maker en boekhandelaar Ief Stuyvaert
‘Een bijzonder gecomponeerd, actueel verhaal over eeuwenoude thema’s.’ – Janneke Siebelink
‘Alle emoties worden aangetikt en niemand of niets is wat het lijkt. Indrukwekkend verhaal.’ – Eveline Helmink, Happinez
‘Mooie taal, aangrijpend, spannend, gelaagd, origineel en verrassend tot het allerlaatste woord.’ – Bart Gielen, Barts Boekenclub
‘Zie mij graag pakte me, intrigeerde me en vooral: raakte me. Ik had een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen aan het einde van het boek. Nu weer, nu ik dit opschrijf’ – TrotseMoeders.nl *****!
‘Fijngevoelig, gelaagd, spannend: Zie mij graag is een voltreffer!’ – Susan Smit
_____________
RECENSENTEN IN BINNEN- EN BUITENLAND OVER HET WERK VAN MEULEMAN:
‘Dit intelligente, donkere en verslavende debuut absorbeert de lezer met een fantastisch verhaal, een geweldige schrijfstijl en een onvoorspelbare twist aan het eind.’ – Library Journal, starred review
‘Een van die zeldzame romans waarover je lang na de laatste bladzijde nog blijft denken. Levendig, complex en volkomen verslavend.’ – Amerikaans auteur Tess Gerritsen
‘Sarah Meulemans fascinerende, gelaagde debuut verspringt tussen locaties en tijden…deze intelligent geschreven psychologische roman geeft veel stof tot nadenken.’ – Publishers Weekly
‘Meuleman is een kei in het scheppen van sfeer.’ – Knack ****
‘Een van de krachtigste debuten van het jaar!’ – Crimereads
‘Een van de beste romans van 2018.’ – Marie-Claire USA
‘Een fraaie entree in de literaire arena.’ – De Volkskrant
‘Rijk en ambitieus.’ – De Telegraaf
‘Een van de literaire kleinoden van het voorjaar.’ – Het Nieuwsblad
‘Een subliem geschreven boek.’ – Hebban
_____________
EERDER VERSCHENEN:
KORT ESSAY: HET WAAROM VAN EEN ROMAN REMIX
'Blijven schrappen, blijven schrijven!'
‘Is een roman ooit af?’
Ik stel de vraag aan het publiek in de boekhandel en even blijft het stil. Eén vrouw schudt aarzelend het hoofd. De anderen vallen haar bij: nee, een roman is nooit af. Schitterend, die consensus, maar waarom is er dan in de honderden boeken op de planken om ons heen na verschijning nauwelijks een woord gewijzigd? Sommige boeken hebben nog een voorwoord gekregen, maar de meeste romans zijn bij verschijning bevroren, abrupt gestopt.
Twee jaar geleden schreef ik mijn debuutroman. Ik herinner me het moment waarop de tekst naar de drukker ging en mijn verbijstering dat dit ‘het’ was. De finish: een zakelijke, aan praktische bezwaren onderhevige, volkomen arbitraire eindstreep van mijn schrijfproces. Het verhaal lag vast, na dit moment zou er nooit meer iets wezenlijks aan mijn roman veranderen.
Toen kwamen de recensies. Lof, vragen, opmerkingen. Mijn debuut werd genomineerd voor de Bronzen Uil, maar toen er een midprice editie kwam, wilde ik meer dan het prijsje op het omslag wijzigen. Ik besloot te herschrijven. Niet als verraad naar mijn debuut, maar als loyaliteit naar mezelf als schrijver, en als experiment.
Ik stortte me opnieuw in de wereld van Hannah en Sophie en verdreef twee personages uit mijn verhaal. Kill your darlings, in de meest letterlijke zin. Binnen een week lag mijn zorgvuldig geconstrueerde debuutroman aan flarden. Compleet beangstigend, al die bungelende hoofdstukken en zwalkende personages. Ik zat met een lap tekst die verloren, haast melancholisch terugblikte op zichzelf als in een kromme spiegel.
Maar ík was het, die als schrijver in de spiegel keek. Omdat ik zoiets pas een jaar na verschijning van mijn eerste roman kon. Ik heb gehoord wat de recensenten en lezers hebben gezegd, ze hebben me geïnspireerd en nieuwsgierig gemaakt.
Schande, Meuleman! Een schrijver luistert niet naar lezer en recensent! Critici zullen roepen dat een échte schrijver onverzettelijk is. Maar luisteren en gehoorzamen zijn twee heel verschillende zaken en een roman is geen monoloog. Zodra een boek wordt uitgegeven (what’s in a word?), begeeft het zich in een buitenwereld waar het mee communiceert. Het start een dialoog met boeken, lezers, maatschappij. Die communicatie leidt onvermijdelijk tot nieuwe inzichten en ideeën.
Zo revolutionair is dat niet: in de muziekwereld zijn remixes schering en inslag. Kanye West komt met de ene na de andere mix, Coldplay maakt een schitterende salsa-versie van Clocks. Films krijgen director’s cuts. Ook in het theater wordt gesleuteld: The Wooster Group ontwikkelt stukken spelenderwijs, en als regisseur Ivo van Hove een voorstelling in het buitenland hervat, past hij de oorspronkelijke versie aan.
Waarom zien we van die beweeglijkheid zo weinig terug in de hedendaagse literatuur? Horen boeken soms statisch te zijn? Verbinden we een bepaalde status aan onwrikbaarheid? Is literatuur daarin wezenlijk verschillend van andere kunstvormen zoals muziek en film? Zijn we bang dat literatuur een zeker aanzien verliest als het zou meebewegen met deze tijd van grilligheid en dynamiek? Willen we liever dat de taal van onze schrijvers in steen gebeiteld blijft?
Er zijn in het verleden schrijvers geweest die aan hun romans bleven sleutelen. Vladimir Nabokov heeft naar eigen zeggen elke zin van zijn oeuvre herschreven. Hij zei: ‘My pencils outlast their erasers.’ Precies.
Blijven gummen, blijven schrijven. Laat romans voortschrijden en literatuur meebewegen met onze tijd waarin veranderlijkheid en dialoog onvermijdelijk zijn. Mijn ‘remix’ is intussen overweldigend positief ontvangen. Maar, belangrijker nog, het heeft een knuppel in het hoenderhok gegooid, een vraag gesteld waar het hoog tijd voor is.
Is een boek ooit af? Zeg het maar! Het mijne niet.
De zes levens van Sophie
Lebowski Publishers
Meuleman etaleert een stilistisch en technisch meesterschap zonder zich op overbodige franje te laten betrappen. Een verrassend debuut dat ik met bewondering heb gelezen. – Jan Leyers
De zes levens van Sophie is een droomdebuut waarmee de auteur zich in de kijker speelt.***** – Mustreads.nl
De zes levens van Sophie is het debuut van het jaar. – Susan Smit in Happinez
De zes levens van Sophie is een ijzersterk debuut vol mysterie en suspense. – Boekboetiek.be
Als dit je debuut is, wat komt er dan nog meer? – EenMooieDagVoorLiteratuur
Luisterfragment
Een hoofdstuk voorgelezen door Sarah